تحلیل موضوعات اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی

اگر روزهایی سایت‌های خبری و روزنامه‌ها به تب مشایی دچار شده بودند اما از اسفند ماه به این سو وضعیت دیگری در حال رقم خوردن است.
اسفندیار رحیم مشایی و همه مسائلی که درباره او مطرح شده است را انگار باید دفن شده در سال گذشته دانست. اگر جملات او ترجیع بند گلایه های مستقیم و کنایه به رئیس جمهور بود اما با نگاهی به رسانه ها در دو ماه اخیر شاهد تغییراتی زیر پوستی هستیم.

منتقدانی که سکوت را بیشتر ترجیح می دهند و حامیانی که کم کم پس از این با چهره هایی متفاوت خودنمایی می کنند.

این یک پیش بینی نیست، چرا که آنهایی که ناشیانه او را آوینی زمان می خواندند فعلا سکوت پیشه کرده اند و آنهایی که دنبال به راه انداختن موجی از اندیشه برخاسته از او بودند نیز پرده نشینی را ترجیح می دهند تا آب ها از آسیاب بیافتد.

هرچند مشایی دیگر در تیتر روزنامه ها جایی برای خود اشغال نمی کند و کیهان و فارس نیز درباره او کمتر می نویسند یا نمی نویسند - درمقایسه با یک سال اخیر- اما این به این معنا نیست که ایرانیان در اقصی نقاط کشور نیز باید از دیدن او محروم شوند. البته با تصوریری خلاف آنچه از میان گلایه هایی که به رئیس جمهور در این چند سال شده است.

پنجشنبه شب پخش مستند سفر رئیس جمهور به سوریه که در اسفندماه سال گذشته انجام شد فرصتی بود تا اسفندیار رحیم مشایی، رئیس دفتر رئیس جمهور در قامت قاری قرآن بر صفحه تلویزیون نقش ببندد؛ آن هم در کشوری که بعد از مصر به قاریان قرآنش شهره است.

مشایی در این تصاویر در «مسجد حافظ اسد» مقابل روسای جمهور ایران و سوریه و مقامات عالی رتبه دولتی، مذهبی و نظامی دو کشور به قرائت سوره 11 آیه ای ضحی پرداخت، تا قرائت قرآن وی به عنوان بخشی از دستاورد سفر رئیس جمهور به سوریه نمایش داده شود.مشایی البته در روزگاران دور ، که در غرب کشور و نیز وزارت اطلاعات و وزارت کشور مسئولیت داشته، دستی در قرائت قرآن داشته است.

آیا نمایش تصویر تازه از مشایی بدان منظور است که از سیل انتقادات برهد؟ یا سر آن دارد که دکتر احمدی نژاد را از یکی از دغدغه های بزرگی که هر از گاه توفان حملات به او را موجب می شود، آسوده خیال کند؟

هرچه باشد چنین وضعیت آرامی، مطلوب همه است.

منبع : خبرآنلاین